Een waarheid als een Hollandse polderkoe

Een waarheid als een Hollandse polderkoe (herziene versie , de vorige titel was fout en kun je deleten)

Een dag later zit ik weer op mijn werk met mijn Arabische collega's. Wat een andere wereld , wat een ander geluid dan in de nederzetting in Israël, waar we gisteren nog waren. Mijn collega's zijn geschokt door de acties van het Israëlische leger in Gaza waarbij negen mensen om het leven zijn gekomen. Zij ervaren hun land als bezet door de Israeli. Op de tv hadden ze gezien hoe verkoolde lichamen, ook kinderlichaampjes, uit een door Israël verwoest huis werden gehaald.
Hun visie op de dood van de drie Joodse tieners is verrassend. Volgens hen zijn de jongens met een auto verongelukt. De lichamen zijn bewust achter gehouden en later op een veldje gelegd. Door het op een moord te laten lijken heeft de regering van Israel een alibi om hard in te grijpen bij de Hamas en in Gaza.
Een Arabische terrorist zou de ontvoering en de moord hebben opgeëist omdat hij er trots op zou zijn. Of hij was gaan onderhandelen met de Israeli, bijvoorbeeld voor vrijlating van Palestijnse gevangenen. Maar dat is allemaal niet gebeurd. Nee, een Arabier doet dat niet op deze manier. ( hè, dat klinkt me bekend in de oren, gisteren heb ik iets soortgelijks gehoord)

Zowel de Israeli als de Palestijnen zijn meester in het wijzen naar elkaar. Zoals kinderen dat zo mooi kunnen roepen: "Hij begon, hij begon". Het land mag dan overstromen van melk (wijn) en honing, maar in ieder geval niet van zelfreflectie of zelfinzicht. Over de waarheid maar niet te spreken. Die is buitengewoon flexibel en kan alle kanten worden opgebogen, naar gelang aan welke kant je staat.

Ik word er gek van; gisteren had ik het gevoel dat Samaria inderdaad op Bijbelse gronden, aan de Joden toebehoort. Maar vandaag spreek ik de Palestijnen en begrijp ik goed dat zij dit land als hun land beschouwen.
Thuis had ik zo'n mooi, helder en politiek correct plaatje van hoe het zat tussen Israël en de Palestijnen. Dat wankelt aan alle kanten en het kost me de grootste moeite om een voor mij persoonlijk aanvaardbare waarheid te vinden. Een waarheid die me in staat stelt om met beide volken respectvol om te gaan en beide volken in hun waarde te laten.
Gelukkig kost het me geen enkele moeite om met Palestijnen zelf om te gaan (fijne, aardige collega's zijn het) , noch om het de Joden om te gaan (wat een mooie en gedreven mensen). Niks mis met die mensen als je ze ontmoet en met ze praat.

Wat nou echt de waarheid is bij de beschreven incidenten, weet ik niet en blijft me plagen.
Het laat denken aan de volgende waarheid als een Hollandse polderkoe. "Het eerste slachtoffer in een oorlog is de waarheid."

Naschrift:
Een dag nadat ik het bovenstaande had opgeschreven werd bekendgemaakt dat de Palestijnse terroristen die de drie tieners hebben ontvoerd en vermoord gevonden zijn.
Eveneens werd bekendgemaakt dat de daders van het levend verbranden van de Palestijnse jongen zijn opgepakt. En wat blijkt: Het zijn Joden die dit op hun geweten hebben.
Wat een ongelooflijk wrede en verwarrende wereld leven we in.

Leo