De Eendenkooi

In mei was mijn agenda niet overvol en ik had afgesproken dat ik bij Arie en Annelies in het natuurgebied de Kooi in Streefkerk een handje zou gaan helpen.
Bij het betreden van het natuurgebied de Kooi stapte ik een andere wereld binnen. Er is rust en ruimte. De vogels vullen met hun gezang de stilte. Het kan niet anders dat de grote klassieke componisten door vogelzang zijn geinspireerd. De Fitis heeft een prachtig melodieus zanglijntje van hoog naar laag. Ontroerend mooi. De Spotvogel lacht me bij betreden van het terrein uit. Bij de Spotvogel moet ik altijd denken aan het liedje “Kerkhof “ van Jaap Fischer:
“ Ik zoek de rust van een kist, van een sobere houten kist,
Onder een spotvogel die in een treurwilg ‘Feuille morte’ zingt,”
Les feuille mortes betekent letterlijk “de dode bladeren” en is een aangrijpende Franse chanson gezongen van Yves Montand, dat in het verleden vaak op begravenissen ten gehore werd gebracht. Maar ik dwaal af, maar zo gaat dat als je de Kooi betreedt.

De Kooi kent geen tijd. Als ik aankom is er allereerst een zeer hartelijk welkom , gevolgd door koffie met koek. Er is aandacht voor elkaar, de gesprekken gaan ergens over. Oh, ja en er is ook gewerkt en soms hard gewerkt. Maar altijd kwam Annelies op tijd met koffie, limonade, gevulde koek of een overdadige lunch…. Op tijd, net voordat de hongerklop zich aandiende.
De Kooi was voor mij een oase, waar ik verrijkt vandaan kwam. Verrijkt met de schoonheid van de natuur, door goede gesprekken en met de nodige spierpijn. ik heb er spieren gebruikt waarvan ik niet besefe dat ik ze had.
Mijn schoonouders heb ik mee laten genieten van de Kooi en ze hebben het er nog steeds over. “Wat een prachtig gebied en wat een mooie mensen” zegt mijn schoonvader steeds. En zo is het. Ik ben dankbaar en voel me bevoorrecht dat ik een handje heb kunnen helpen. Eigenlijk is de vraag zoals zo vaak: Wie hept nu wie? Heb ik hun geholpen of zij mij?
In augustus meld ik me opnieuw aan. Maar nu eerst Jeruzalem….schrik…nog maar een paar dagen…en dan stappen we werkelijk een andere wereld binnen.
Voor de achterblijvers is een bezoekje aan de Kooi de moeite waard. Je kunt hun volgen op: http://natuurgebieddekooi.blogspot.nl/